خبرگزاری حوزه | مشارکت مردم در انتخابات و تعیین سرنوشت آنها در نظام جمهوری اسلامی هم یک وظیفه‌ی شرعی و هم یک تکلیف دینی است و به عنوان یک حق نیز قلمداد می‌شود؛ حقی که در همه‌ی جوامع و مکاتب بشری به عنوان فضیلت و ارزش معرفی شده و با عناوینی همچون حق انتخابگری، حق مشارکت در تعیین سرنوشت و ... شناخته می‌شود.
از طرفی چون نظام اسلامی حاکم در ایران برپایه‌ی ایمان، کرامت، ارزش انسان و آزادی او همراه با مسئولیت است؛ لذا انسانی که در این جامعه‌ی اسلامی زندگی می‌کند، حق انتخاب دارد و باید در پی احقاق حق خویش و عملی ساختن آن باشد.
قطعا هر فردی که از حقوق شهروندی استفاده می‌کند و استمرار نظام اسلامی برای او اهمیت دارد، با آگاهی و حضور در صحنه از حق خویش بهره‌مند می‌شود. عدم حضور و بی توجهی به تکلیف خویش، باعث می‌شود که رئیس جمهور اقلیت پیروز گردد و او با پشتوانه‌ای ضعیف و ناپایدار در اجرای برنامه‌ها و دفاع از اقتدار کشور، ناکارآمد عمل خواهد کرد.
چرا باید رأی دهیم؟
همانطور که گفته شد رأی دادن یک حق است. حقی برای انتخاب، ولی متاسفانه امروزه بعضی از مردم این حق مسلمی را که جهت انتخاب دارند؛ از خودشان سلب می‌کنند. متاسفانه استدلال آنها برای این کار این است، که در طول این ۴۰ سال مشکلات زیادی در کشور بوجود آمده است؛ اگر قرار بود با رأی دادن چیزی درست و اصلاح شود، در طول۴۰ سال گذشته و با وجود مشارکت بالای مردم همه چیز اصلاح شده بود!
در پاسخ به این افراد می‌توان گفت درست است که کشور ما با مشکلات زیادی روبه رو است، اما این به آن معنا نیست که جمهوری اسلامی در این مدت هیچ کاری انجام نداده است. جمهوری اسلامی در حوزه‌های گوناگون دستاوردهای فراوانی به دست آورده است. البته همچنان فاصله‌ی میان آنچه باید باشیم و آنچه هستیم، زیاد است.
مقام معظم رهبری در بیانیه‌ی گام دوم می‌فرمایند: «فاصله‌ی میان بایدها و واقعیت‌ها، وجدان‌های آرمان خواه را عذاب داده و می‌دهد، اما این فاصله طی شدنی است و در طول این ۴۰ سال در مواردی بارها و بارها طی شده است و ادامه دارد.
ما ۴۰ سال پیش ناامن‌ترین کشور دنیا بودیم، و ۱۷ هزار شهید ترور داشتیم! اما الان مهمترین کشور دنیا در ناامن‌ترین نقطه‌ی دنیا هستیم. در حال حاضر از نظر علمی پانزدهمین کشور در تولید علم می‌باشیم. وجزء هفتمین کشور جهان در اختراع هستیم.»
خداوند در قرآن می‌فرماید:«اِنَّ الله لاَ یُغَیَّرُ مَا بِقَومِِ حَتی یُغیِّرُوا ما بِاَنفُسِهِم.» (رعد۱۲)
«قطعا خداوند سرنوشت قومی را تغییر نمی‌دهد، مگر زمانی که خودشان تصمیم بگیرند، که سرنوشتشان را تغییر دهند.»
بنابراین پیام اصلی رأی ندادن این است که هر شخصی خودش سرنوشت خودش را تعیین نمی‌کند! بلکه حق خویش را به دیگران می‌دهد، تا دیگران سرنوشت او را تعیین کنند. و این بدان معنا است که آن فرد از هیچ حقوقی برخوردار نمی‌شود.
مکانیزم انتخابات بستری است برای کاشت نهال امید و حرکت به سمت جلو و صعود به قله‌های پیشرفت.
از نشانه‌های امید و امیدواری آن است که مردم کشور ما از فرصتی که انتخابات فراهم کرده، نهایت استفاده را بعمل آورند. رأی دادن مردم، خود حاکی از آزادی بیان و نشانه‌ای از امید در جامعه است.
امروزه اگر همه‌ی ما از تورم و فساد و ناکارآمدی دستگاه‌های اداری و معیشت مردم در رنج هستیم، فقط در بستر انتخابات می‌توان برای حل آنها تصمیم گرفت. مطمئن باشیم تمامی این مشکلات راه حل منطقی دارند، لذا ما همچنان به انتخاب و اثرگذاری رأی خویش برای آینده امید و ایمان داریم.
در یک جامعه‌ی دینی و امیدوار، انتخابات برای ما تکلیف است. این حق و تکلیف برای آن است که ما در برابر جامعه‌ی خویش مسئول هستیم، و حق انزوا گزینی نداریم.
همانگونه که این حق و تکلیف از ناحیه‌ی شرع و عقل نیز به اثبات رسیده است. به عنوان مثال برای تایید وجوب شرعی با تأمل در فتاوای فقهی مقام معظم رهبری و برخی مراجع عظام تقلید و همچنین فرمایشات حضرت امام خمینی(ره) به راحتی در می‌یابیم که شرکت در انتخابات یک وظیفه‌ی شرعی و قانونی است و یکی از بهترین و مهمترین راه‌های ادای امانت به اهل آن در زمان عصر غیبت محسوب می‌شود.
علاوه بر این از حیث عقلی نیز اهمیت انتخابات برای ما قابل اثبات است. عقل به عنوان یکی از راهنمایان انسان، حکم می‌کند هر فردی که صاحب حق است، شخصاً با شرکت در انتخابات و گزینش اصلح، سرنوشت خود و کشورش را تعیین کند.
هر ایرانی، با شرکت در انتخابات، ثابت می‌کند که پای آرمانهای ملی و میهنی خویش ایستاده است و امنیتِ خود و کشور را تأمین می‌کند؛ پس حضور حداکثری مردم درصحنه‌ها از جمله انتخابات، از بالاترین نمادها و نشانه‌های قدرتِ کشور به شمار می‌رود. و نیز یک فرصت و امکان برای ملت و یک ظرفیت بزرگ برای پیشرفت کشور محسوب می‌شود.
امروزه شرکت در انتخابات، حق مسلم و به عنوان مهمترین نماد مردم سالاری شمرده می‌شود که در سایه‌ی خون شهدا و زحمات همه‌ی آحاد مردم به دست آمده است و باید از این حق، به نحو احسن استفاده کنیم. در غیر این صورت یک انتخابات نادرست به از دست دادن توان نیرومند جوانان کشور و فراهم آوردن زمینه‌ی فعالیت برای دشمن می‌انجامد.
در حال حاضر مشارکت در انتخابات علاوه بر جنبه‌های شرعی و عقلی که گفته شد، گامی در راه دفاع از حق مسلمی است که هر ایرانی دارد؛ به همین دلیل برای مشارکت در انتخابات غیر از آن چه گفته شد ضرورتی وجود دارد که باعث می‌شود، هر ایرانی ولو اینکه مسلمان هم نباشد و کاری به شرع و یا هیچ تعلق خاطری هم حتی به نظام و انقلاب نداشته باشد نیز در انتخابات شرکت کند، و از حقوق خویش برخوردار شود.
اگر مردم با بصیرت و چشمانی باز و فارغ از جار و جنجال و هیاهوهای تبلیغاتی و فضای احساسی تلاش کنند، تا در فضایی شفاف که برای تعیین سرنوشت آنها فراهم شده است، از این حق مسلم خود استفاده کرده و بهترین انتخاب را انجام دهند، در آن صورت رئیس جمهور یا نمایندگانی بر سر کار می‌آیند که منافع مادی و معنوی مردم را تأمین کنند، تا تیر دشمنان در به ثمر نرسیدن حق آنها به سنگ بخورد.
مردمی که انتخابات خوب را بی‌ارزش می‌کنند و آنانی که دانسته بازیگر انتخابات نادرست می‌شوند، هر دو به یک اندازه به مردم و سرزمین خویش ظلم می‌کنند. انتخابات درست و سازنده نخستین داروی دردهای مردم و راهگشای مشکلات آنها است.
در نتیجه این وظیفه‌ی سنگین بر دوش همگان و مخصوصا جوانان است که در محیطی آزادانه وعادلانه و دور از تشنج و اجبار با حضور خود این وظیفه را به نحو احسن به انجام برسانند.
حضرت علی(علیه السلام) در نهج البلاغه، خطبه‌ی ۱۷۲ می‌فرمایند: «ای مردم همانا سزاوارترین مردم به این امر ( زمامداری) کسی است که تواناترین آنها بر اجرای امور و داناترین به فرمان خداوند در فهم مسائل باشد».
اینجا است که باید در انتخابات، آزاد و قوی عمل کنیم و کسانی را انتخاب کنیم که از حیثیت و آبروی کشور در برابر بیگانگان دفاع کنند، و فریب وعده و وعیدهای دشمن را نخورند! وبتوانند دراجرای قوانین توانمند باشند، تا مردم به آرامش نسبی برسند.
مهری یزدان‌پناه، عضو گروه نویسندگی صریر
۱۴:۱۲ - ۱۴۰۰/۰۳/۲۲